Hel (niem. Hela) występuje w dokumentach duńskich już w 1198 roku, ale powstanie osady w miejscu dzisiejszego miasta ocenia się na znacznie wcześniejsze. Kroniki duńskie z 1219 roku mówią o osadzie z przywilejami miejskimi na prawie lubeckim pod rządami księcia pomorskiego Świętopełka II.   z roku 1219 pochodzi też wiadomość zawarta w kronice duńskiej , że wzburzone fale wyrzuciły statek wiozący wysłannika króla Waldemara II "zwycięzcy" na wyspę Hel) Nie zachowały się dokumenty potwierdzające prawa miejskie Helu, ale zachowały się przekazy mówiące o traktowaniu osady na prawie lubeckim, co mogło oznaczać posiadanie statusu miasta.

          W 1308-1309 Hel zostaje podbity przez Zakon Krzyżacki. Krzyżacy prawdopodobnie zniszczyli wszelkie dokumenty związane z posiadaniem Helu przez książąt pomorskich. W 1351 roku założono tu Bractwo św. Katarzyny. W 1378 wielki mistrz zakonu Winrich von Kniprode odnawia akt lokalizacyjny miejscowości. W tym czasie mieszkańcy trudnili się głównie połowem, a wszelkie inne towary przywożono z pobliskich miast. Prowadzono tu również karczmy, ponieważ do miasta często przypływali żeglarze z różnych stron. Istnieją również przekazy świadczace o mniej uczciwych metodach pozyskiwania korzyści przez mieszkańców półwyspu, szczególnie, że ziemie te stanowiły znakomite schronienie dla wszelkiego rodzaju rzezimieszków.
          W 1417 roku w Nowym Helu (położonym około 1,5 km na wschód od starego) wybudowano kościół św. Piotra - patrona rybaków. Świątynia istnieje do dziś, lecz pełni rolę Muzeum Rybołówstwa. Tajemnica pochłonięcia przez morze "Starego Helu" ( niem. "Alte Hela") nie jest do końca wyjaśniona - do dziś budzą sensacje stare podania i legendy o mieście nazywanym również "Polską Atlantydą".
          Hel zyskał na wartości militarnie w czasie wojny trzynastoletniej 1454-1466. Na mocy układu z 14 marca 1454 roku, Hel podporządkowany był Gdańskowi. Powstały tu fortyfikacje, powstał tu port wojskowy, kontrolowano i prowadzono walki z wszelkimi jednostkami wrogów.
W 1526 roku do Gdańska przybył król Polski Zygmunt Stary i wraz ze zmianami ustrojowymi tego miasta w jego granice włączona jest część Półwyspu Helskiego. Tak więc Hel na długie lata został podporządkowany dla Gdańska i zarządzany przez jednego z jego burmistrzów. Zmiana ta wpłynęła niekorzystnie dla Helu: główną profesją jego mieszkańców stawało się rybołówstwo, a przede wszystkim stale malała liczba jego mieszkańców. Od roku 1526 do 1593 liczba mieszkańców zmniejszyła się z 640 do 445. W 1570 spłonął najstarszy helski kościół pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny, położony około 1500 metrów od centrum dzisiejszego Helu. Wokół tego kościoła znajdowało się pierwotnie centrum osady z ratuszem, szpitalem i placami targowymi. Lecz w skutek sił natury centrum to przenosiło się z czasem w kierunku centrum dzisiejszego.
Wiek XVIII nie zaczął się pomyślnie dla Helu: w 1709 roku wybuchła epidemia dżumy i zmarło 225 osób. W 1734 roku osada znalazła się pod ostrzałem floty rosyjskiej, ponieważ była częścią Gdańska, gdzie przebywał król Polski Stanisław Leszczyński. W 1741 i 1771 roku Hel został znacznie zniszczony przez sztormy. W 1777 książę Fryderyk Maklemburski wydał zakaz używania modlitwy o "błogosławiony brzeg", co oznaczało zarówno dobry połów, jak i majątek pozyskany z rozbitych okrętów.
           W wyniku II Rozbioru Polski w 1793 roku Hel przechodzi do Prus. W 1807-1814 Hel wchodzi w skład Wolnego Miasta Gdańsk ustanowionego przez Napoleona Bonaparte. W 1825 roku wybudowana zostaje tu latarnia morska, istniejąca do dziś. W 1872 roku Hel zdegradowano do wsi, co było rozwiązaniem racjonalnym ze względu na wielkość okolicznych wsi. Koniec wieku XIX to rozwój Helu: w latach 1892-1893 zbudowano tu nowoczesny port rybacki oraz pasażerski, a także powstał tu dom letniskowy dzięki czemu miasteczko stało się od 1896 również oficjalnie "Kąpieliskiem Bałtyckim".
           Na mocy Traktatu Wersalskiego Hel znalazł się w granicach Polski. 10 lutego 1920 roku odbyła się tu symboliczna uroczystość - zaślubiny Polski z morzem. W 1936 roku, na mocy dekretu prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, częściowo ograniczono dostęp do miasta i półwyspu - zbudowano tam "Rejon Umocniony Hel" - strategiczny punkt obronny. Restrykcje te ograniczono dopiero w roku 1996. Po agresji Niemiec 1 września 1939 Hel zasłynął jako jeden z bohatersko i długo broniących się obszarów Polski - skapitulował 2 października 1939. Tutejszy garnizon liczył wtedy niespełna 3000 żołnierzy. Hel został ponownie wyzwolony dopiero 10 września 1945 r.
           Po zakończeniu wojny Hel stale się rozwijał nie tylko jako port rybacki, ale również jako jeden z najpopularniejszych polskich kurortów. W wyniku tego w roku 1963 Hel odzyskał prawa miejskie a potem pwstał - pierwszy w powojennej historii "Pensjonat HELIOS", który funkcjonuje do dziś i jest najchętniej odwiedzany przez turystów.

Miasto Hel jest najatrakcyjniej położonym miastem w Polsce - na końcu 38 kilometrowego półwyspu wysuniętego w morze.
To niepowtarzalne położenie geograficzne czyni go najbardziej morskim ze wszystkich miast. Wspaniałe, bezkresne plaże, gdzie nawet w sezonie letnim można znaleźc bezludne miejsca, lasy i czysta woda. Lekarze podkreślają, że panujący w Helu specyficzny mikroklimat z dużą zawartością tlenu i jodu, sprzyja leczeniu wielu schorzeń układu nerwowego, układu sercowo-naczyniowego, ukladu oddechowego oraz sprzyja leczeniu przewlekłych chorób skóry. Występujący w Helu tzw. areozol morski, stwarza idealne warunki do inhalacji. Znane jest też hartujące, bodźcowe i oczyszczające działanie bioklimatu morskiego na organizm człowieka.
Dlatego proponujemy przyjazd do nas nie tylko dla wypoczynku i relaksu, ale i dla zdrowia

Interesujące są wody Zatoki Puckiej - przeźroczyste i nieznacznie zasobne tworzą ciekawą grupę ekosystemów, wśród których najistotniejszą rolę odgrywają tzw. łąki podwodne z ramanicą bałtycką, trawą morską szeregiem gatunków glonów. Wszystko to razem tworzy bogate środowisko życia dla organizmów zwierzęcych - skorupiaków, mięczaków i ryb. Są tu również żerowiska ptaków i ssaków (sporadyczne foki i morświny). Zachwyt budzi uroda helskich sosen, których zapach stanowi naturalny aerozol. Pomnikiem przyrody jest okazały dąb liczący ok. 250 lat i dwie 200 - letnie topole. Osobliwościa helskiej flory jest znajdujacy się pod ścisłą ochrona mikołajek nadmorski, zaś fauny - mewa śmieszka, siodłata i żółtonoga, rybitwa, nur oraz żyjace na wodach Zatoki Puckiej kaczka krzyżówka, łabędź i dzika gęś. W okolicy Helu mieszkają sarny , zające, lisy, daniele oraz dziki.

Nie należy odrzucać wspaniałych darów natury. Nie brakuje ich na półwyspie helskim. Czeka tutaj wspaniały mikroklimat, pachnący las, przede wszystkim pachnące piaszczyste plaże. To wszystko zapewni udany wypoczynek na tym ekologicznie czystym terenie. Nie sposób oprzeć się kąpielom morskim i słonecznym, spacerom czy żeglowaniu. Oddychając morską bryzą, można oddać się poznawaniu unikalnej flory i fauny.
Mierzeja Helska należy do Nadmorskiego Parku Krajobrazowego i liczy 38 kilometrów długości oraz od 200m do 3,5 km szerokości i wysokości do 17m. Jest to przepiękny krajobraz pokryty wydmami, utworzony przy ścisłym współdziałaniu prądów morskich i wiatru. Formą ochrony objęty jest na terenie Parku zespół wydm (białych i szarych) w sąsiedztwie Helu. Najbardziej suche i najwyższe części siedlisk wydmowych porasta stary bór z szarym porostem-chrobotnikiem leśnym. Miejsca nieco wilgotniejsze zajmuje bór bażynowy z udziałem krzewinek: bażyny czarnej, borówki czernicy, wrzosu oraz paprotki zwyczajnej.